"Sabah gözlerimi sana açarım.
Akşam, uykularımı senden alırım. Nereye, ne yana dönsem karşımda mutluluğun o harikulade başdönmesini bulurum.
Böyleyken gene de şükretmem halime, hergelelik, açgözlülük eder, seni üzerim. Aklıma gelmezki seni usandırır, sana gına getiririm. Sana dert, sana ağırlık sana sıkıntı olurum. Nemsin be? Sevgili, dost, yâr, arkadaş... hepsi. En çok da en ilk de Leylâsın bana. Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın. Uçan kuşum, akan suyumsun. Seni anlatabilmek seni. Ben cehennem çarklarından kurtuldum. Üşüyorum kapama gözlerini..."
"Sevilmek iyi edermiş insanı. Ben hiç mi sevilmedim?" Leyla ERBİL
Üstte yazan alıntı Ahmet Arif'in Leyla Erbil'e yazdığı mektuplardan. Altında da Leyla Erbil'in söylediği bir söz. İnsan düşününce şunu anlıyor salt sevilmek değil de sevdiği tarafından sevilmek önemli yoksa Ahmet Arif'in Leyla Erbil'i sevdiği kadar kimse sevmemiştir herhalde. Ama buna rağmen Leyla hanım sevilmediğini düşünecek kadar bu hisse uzak, çünkü Ahmet Arif'i ancak bir dost olarak sevebilir.
İnsanlar ne kadar tuhaf, senin için şiirler dizen bir adamın sevgisini yok sayıp sevilmediğini iddia edecek kadar cüretkâr, tamahkâr.
Bence Leyla hanım ilgi budalasıydı, evlenmesine rağmen kendine mektup yazılmasına izin verdiğine ve cevap yazdığına göre.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder