Başka bir ufkun yelkenlisiyim. Her yelken açışımda olduğu gibi yine tedirgin ve yine korkağım cesaret şerbetini içenlerden tadına varanlardanım ama tesirsiz kalanlardanım. Korkuyorum yine sevilmemekten ve yine dost görülmekten. Korkmadan sevmedim sınamadan güvenmedim bu kez diyorum bu kez korkmasam korksam da üstüne doğru yürüsem diyorum yine bir deli rüzgar, yine aklımın bilinmez korku tünelleri çıkıyor apansız amansız bir tilki kurnazlığında yine de gitmek istiyorum. Gideceğim sonu uçurumlarda bedenimi yormak olsa da sonunda biçare divane gönlümle başbaşa kalsam da… Kitleler kurtarmak yok sonunda ya bir tebessüm ya da acı bir hatıra olsa da yürüyeceğim, yolun sonunda ölüm de olsa gülüm de olsa… Dedim ya bir başka ufkun yolcusu artık gönlümün yelkenlisi ve gidebildiği ve varabildiği yerdir artık benim olan gerisi teferruattır. Eee ne derler: bunun adı aşktır gerisi teferruattır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder