"Bekle geleceğim dedi gitti
Ben beklemedim o da gelmedi
Ölüm gibi bir şey oldu
Ama kimse ölmedi"
Özdemir Asaf
Bir gün gelip bana soracaksın
"Beni sevdiğini herkese söyledin mi?" diye
Ben de:" Bir ben bilmiyorum seni sevdiğimi
Bir ben bilmiyorum derdinden öleceğimi."
Diyeceğim sana.
Sonra gözlerin sulanacak ansızın
Ve ağlayacaksın sessizce çaresiz
Nedenini ne sen bileceksin ne de ben
Çaresizlik kaplayacak içini beni bulamayınca
Derdinden sararıp solacaksın
Bana nasıl bağlandığını anlamayacaksın
Beni nasıl sevdiğine hep şaşacaksın
Ve beni nasıl kaybettiğine inanamayacaksın
Elinden son kağıt parçası düşerken -verdiğim-
Ağlayarak bakacaksın gittiğim yola
Gözlerini alamayacaksın o ufuktan,
Bırakıp giderken seni
Ben de ağlayacağım içimde
Ne sen ereceksin vuslata ne de ben
Neden birbirimizi kırdığımızı düşüneceğiz hep
Ve neden birbirimizi sevdiğimizi.
Artık düşünmekten bıkınca
Yeni sevda iklimleri saracak bizi
Ne sen beni hatırlayacaksın
Ne de ben seni hatırlayacağım
Unutacağız birbirimizi sevdiğimizi
Artık zaman biterken
Son darbeler inecek aşkımıza
Ressam resmini bitirecek şair şiirini
Hiçbiri sığdıramayacak aşkımızı
Yarattığı destana.
(12 Nisan 2006)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder